എന്നെ ഞാനാക്കിയ എന്റെ ഗുരു മന്ദിര-
ത്തിന്റെ സുവര്ണ്ണ പടിയുറങ്ങുമ്പോള് എന്-
മനവും ഹൃദയവും ഇന്ന് വാവിട്ട് കരയുകയാണ്..
ഓര്മകള്ക്കും അനുഭവാ നൈര്മല്ല്യങ്ങള്ക്കും
ഒരായിരം ചിരിയും ദുഃഖവും നല്കിയ ഈ-
എന് ഗുരു സവിധമില്.... എന് മനം-
നെട്ടോട്ടമോടുകയാ.. വാക്കുകളും എഴുത്തും
ഇന്ന് കരയുകയാണ്, വാവിട്ട് കരയുകയാണ്..
ഹൃദ്യം നിറഞ്ഞ അനുഭവനാമ്പുകള് ഇന്നതില്
തളിരിടുകയും പുഷ്പിക്കുകയും ഗന്ധിക്കുകയും
ചെയ്യുന്നു.. വിറയുന്ന കൈകളാല്...
അനുഭവമെന്ന പുഷ്പ ഗന്ധിയില് ഇന്ന്
മനസ്സാറാട്ട് നടത്തുന്നു.. ശലഭമെന്ന എന് മനം-
ഇന്നതില് കരയുന്നു.. അതില് കയറി ഒച്ച വയ്ക്കുന്നു..
ആര്ത്തട്ടഹസിക്കുന്നു.. മനന മൂകനായിരിക്കുന്ന
എന് തലയില് തലോടീട്ടവന് മൃദു- മയത്തിലെന്നെ
സമാധാനിപ്പിച്ച് പറയുന്നു..മയത്തില് എന്നോടവന്
ഓതുന്നു.. ഗുരു ദര്പ്പണത്തിന്റെ നവ്യോപദേശ-
മാണിന്നെനിക്ക് തണലും തെന്നലും നല്കുന്നത്..
കാറ്റും കോളും പെട്ട് അലയുന്ന നനകയില്
രക്ഷകന്റെ കൈയ്യായ്.. എന്നെയിന്ന് തലോടുന്നു..
ഒരായിരം ഓര്മ്മകള്ക്കു മുമ്പില് ഓര്ക്കുന്ന-
ഒപ്പുമായ്.. ഞാനിന്ന് പടിയിറങ്ങുന്നു....
കാലമേ.. നിനക്ക് നന്ദി.. ഒരായിരം കൃതജ്ഞത
x
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.